کد شجره نامه : ۵۴۵۰۳
بانو عِزّت الشریعه مدرس مطلق فرزند مرحوم آیت الله سیدمحمدباقر مدرس مطلق و نوه مرحوم آیت الله میرسید محمدتقی مدرس مطلق و نتیجه علامه سید حسن مدرس (ره) می باشند که در مهرماه سال ۱۳۱۳ در اصفهان متولد شدند. مادر ایشان هم بانو صدیقه سادات خاتون آبادی و از خاندان سادات صدرعاملی بودند.
بانویی بسیار مذهبی و مومن و در همین حال دنیا دیده و با اقتضائات زمان آشنا و انسانی روشنفکر و معتدل بود.
بسیار اهل اجتماع و مردم دار بود و تا جایی که توان داشت در حل و فصل مشکلات مردم کوشا بود.
در سال ۱۳۳۱ به پیشنهاد مادر شهید بهشتی، با پسر خاله خود سید محمّد ازدواج کردند در حالی که خود ایشان ۱۴سال بیشتر نداشتند وشهید بهشتی هم ۲۵ ساله بودند. پس از ازدواج سه ماه در اصفهان بودند و سپس به قم آمدند. مدت دوازده سال در قم ساکن بوده و در این فاصله صاحب سه فرزند شدند. همزمان با تبعید امام به ترکیه این خانواده را هم بدون حقوق به تهران تبعید کردند. یک سال و نیم زندگی در تهران بسیار سخت و دشوار بود و رنج‌ها کشیدند. البته مدتی هم که در قم بودند خانه‌ای از خودشان نداشتند و محل زندگیشان دو اتاق اجاره‌ای بود. ازاین ازدواج فامیلی، چهار فرزند باقی ماند که به ترتیب عبارتند از ملوک السادات حسینی بهشتی، سید محمدرضا حسینی بهشتی…
عزت الشریعه مدرس مطلق به همراه فرزندان در آلمان
در طول زندگانی پربرکتشان همواره سعی در یاری و کمک به همدیگر بوده ویار و یاور هم بودند.شهید بهشتی همیشه به همسرش می گفت: «تو حامی من هستی، اگر کمک هایت نبود، قادر نبودم کارهایم را به ثمر برسانم.» هر کجا می رفت، همسرش را هم همراهش می برد و به او می گفت: «تو فقط همسرم نیستی، بلکه مایه دلگرمی من هستی».
بانو عزت الشریعه هم در مورد اخلاق و معرفت شهید بهشتی می گوید: «چیزی که در ۲۹ سال زندگی مشترکمان دیدم، ملایمت و صبر ایشان بود. به قدری صبر و متانت و خون سردی به خرج می داد که انسان را خجالت زده می کرد. در سراسر زندگی مان به یاد ندارم که این مرد مبارز و باتقوا لحظه ای عصبانیت بی مورد داشته باشد».
پس از شهادت آیت الله بهشتی هم تا آخرین لحظه حیات، همچنان به همسرش عشق ورزید و به آرمان های او وفا دار ماند.
این قسمت از مستند نمایشی «سیره علما» با عنوان «دلگرمی» محصول مرکز مستند سوره، بیانات خانم عزت الشریعه مدرس مطلق همسر شهید بهشتی است. وی درباره خصوصیات همسر خود بعد از ۲۹ سال زندگی مشترک می گوید: ایشان همیشه از من می خواست تا فعالیت های بیرون منزل داشته باشم، تحصیلاتم را ادامه دهم و از پسرم درخواست کرد تا به من رانندگی یاد بدهد.
این عزیز خاندان دربهمن ماه ۱۳۷۸ در تهران درگذشت و در کنار بقعه شهدای فاجعه هفتم تیر در قبرستان بهشت زهرای تهران مدفون گردیدند.
روحشان شاد و یادشان گرامی