کد شجره نامه: ۶۱۲۴۱
در یکی از شب‌های آخر اسفند ماه ۱۲۹۹ هجری قمری در خانواده‌ای کاملاً مذهبی از پدر و مادری که هر دو از سلسله ی جلیله ی سادات میر محمد صادقی بودند؛ در اصفهان در محله ی قدیمی معروف به محله نو، کودکی به دنیا آمد که نامش را احمد نهادند.
سید احمد کودکی را با آموخته‌های دینی در فضای مذهبی طی نمود و با اینکه تحصیل علوم جدید متداول نبود موفق به اخذ ۲ دیپلم در علوم طبیعی و ادبیات گردید و از معدود دیپلمه های عصر خویش گردید.
در همان زمان پدر خویش را که از تجّار معروف و بزرگ پارچه بود از دست داد و سرپرست خانواده‌ی خویش شد و به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به تدریس اشتغال یافت و با همه‌ی مشکلات و اشتغالات ادامه‌ی تحصیل داده و موفق به اخذ لیسانس در علوم فلسفه و علوم تربیتی گردید و سال‌ها به عنوان رئیس دبیرستان و رئیس دانش سرا و رئیس پرورشگاه و … به خدمت صادقانه که زبان زد خاص و عام بوده و هست مشغول شد به طوری که بیش از ۶۰ تقدیرنامه از ایشان باقی است.
مرحوم حاج سید احمد میرمحمدصادقی از دوران دبیرستان علاقه وافر به ورزش داشت به طوری که عضو تیم والیبال و بسکتبال اصفهان درآمد و بعد از مدّتی رو به ورزش باستانی ( زورخانه ) نمود که در اثر آمادگی فوق العاده‌ی بدنی و داشتن اندامی زیبا و عضلاتی پیچ در پیچ و قدی رشید و توان بدنی عجیب و بی نظیرش ظرف مدت بسیار کوتاهی صاحب مدال‌های کشوری در حد رتبه‌ی اول و دوم و سوم و مدال‌های پی در پی استانی گردید. در این زمان لقب پهلوان به خود گرفت که به حق این لقب برازنده ایشان بود. سخن در باب قهرمانی و پهلوانی آن مرحوم یک کتاب جدا می‌طلبد.
به جرأت می‌توان گفت توان فوق‌العاده ، زیبایی اندام مثال زدنی و پیچیدگی عضلات و مدال‌های مختلف حق زنگ رسمی با حکم از اداره‌ی تربیت بدنی و غیر این موارد هیبتی از ایشان در چشم‌ها و ذهنها ایجاد کرده که باعث گردید دیگر فضائل آن مرحوم مثل توان علمی در علم حساب و ریاضیات و حل مسائل بسیار پیچیده ، تسلط بر ادبیات فارسی و اشعار بسیار روان در مدح اهل بیت و به طور کل دیوان شعرش و اخلاق بسیار خوب و شیرین ، تواضع بی نظیرش و مکارم اخلاقی ، کارهای خیر و صفاتی مثل امین بودن ، مصلح بودن ، انقلابی بودن ، هیئتی بودن ، نان رسان بودن و امثال آن از ایشان کمتر مورد بحث قرار بگیرد.
در یک کلام اگر بخواهیم آن مرحوم را توصیف نماییم. دانشمندی فرهیخته ، شاعری متدین و قهرمانی بی بدیل بود. آن سید جلیل القدر و خلد آشیان در تاریخ ۱۳۸۹/۰۱/۱۷ دار فانی را وداع نمود.
از آن مرحوم یادگارانی باقی مانده که به حمد الهی همگی از دانش بلند پایه در علوم دانشگاهی و حوزوی برخوردارند. خداوند روح آن مرحوم را با اجداد طاهرینش به ویژه امیرالمؤمنین مولای متقیان علی (علیه السلام ) محشور نماید. روحش شاد.