کد شجره نامه : ۸۱۲۱۲ 

آیت الله سید محمد علی میر محمد صادقی

این عالم جلیل القدر در سال ۱۳۴۶ قمری (۱۳۰۷ شمسی) در محله نو اصفهان در خانواده‌ای متدین و با تقوا دیده به جهان گشودند.
مادر ایشان کوکب خاتون بانویی عفیفه بود که بدون زدن پوشیه بر صورت با هیچ نامحرمی روبرو نشد و بدون وضو هیچگاه کودکش را شیر نداد. پدر ایشان سید محمد صادق همیشه با قرآن مأنوس و بسیار مقید به کسب روزی حلال و رزق خداپسندانه بود. تا سن شش سالگی سایه پر مهر پدر بر سر فرزند بود و در این زمان بر اثر حملات مأموران پهلوی برای خلع لباس ملی ، بیمار و دار فانی را وداع گفته و همسر و شش فرزند خود را تنها گذاشت. از این زمان زندگی سخت و فقیرانه ، سیدمحمدعلی را وادار کرد تا سن هجده سالگی نیمی از روز را سرگرم کار بوده و نیم دیگر را صرف تحصیل علم نزد اساتید صاحب فضل در اصفهان بنماید.
در سن هجده سالگی بطور تمام وقت وارد حوزه علمیه اصفهان شده و با شور و شوق فراوان و جدیت و پشتکار به تحصیل علم پرداخت.

ایشان پس از تعلیم فقه و اصول و علم کلام و اتمام سطوح نزد غالب علمای اصفهان در سال ۱۳۷۲ قمری (۱۳۳۳ شمسی) برای کسب دانش به حوزه علمیه نجف هجرت کردند. ابتدا با حضور در درس آیت‌ا…العظمی سید محمود شاهرودی مبانی استفاده از اصول برای دستیابی به اجتهاد را فرا گرفتند و سپس در محضر آیت‌ا… شیخ حسین حلی به فراگیری خارج اصول پرداختند. پس از آن با حضور در درس آیت‌ا… میرسیدعلی علامه فانی به تقریر بیست جلد کتاب از تقریرات فقه ، اصول و کلام پرداختند.
در سال ۱۳۴۹ بر اثر ابتلا به بیماری ناچار به بازگشت به اصفهان شده و سپس در مدرسه علمیه «صدر» اصفهان به تدریس ، درس خارج از فقه و اصول پرداختند.
دوره کامل اصول در ۴ جلد و کتاب طهارت و صلات در ۱۲ جلد و مقدار زیادی از کتاب صوم (روزه) و خمس و زکات و مقداری از حج و اجاره و رساله‌ای در جبر و اختیار ، متفرقاتی در احکام بانکها و عدم تحریف قرآن و تفسیر سوره جمعه ، رساله‌ای در فرق بین صغیره و کبیره ، همچنین کتابی در معاد و کتابی در امامت ، شرح و ترجمه رساله علم امام اثر آیت ا… فانی و نیز کتابی به زبان فارسی به نام توحید ذات و صفات از دیدگاه اسلام از تألیفات ایشان است.

حضرت آیت الله سید محمد علی میرمحمد صادقی بعد از ارتحال حضرت آیت الله خادمی بنابر اجماع کلیه علما و طلاب حوزه علمیه اصفهان ، رئیس حوزه علمیه اصفهان بودند و درآن زمان حساس، به نحو احسن حوزه علمیه اصفهان را هدایت وبه شکوفایی علمی بالایی رساندند و در زمان زعامت ایشان علمای بزرگی تربیت و وارد جامعه شدند.

از ویژگیهای بارز این عالم بزرگ ، توکل به خدا ، عشق به اهل بیت ، توسل دائمی به حضرت ولیعصر «عجل الله تعالی فرجه الشریف»، زندگی با کتاب و انس با قلم و غنیمت شمردن عمر ، نظم در زندگی و آراستگی و پاکیزگی در ظاهر ، صله رحم و عیادت از سالمندان ، دستگیری مستمندان ، عشق به عبادت ، طهارت روحی ، دائم الوضو بودن ، توجه به کودکان ، تواضع ، ادب و فروتنی ، خوش خلقی و گشاده رویی ، پیشقدم بودن در سلام ، بخشش و گذشت ، صبر در بلا و استقامت در مشکلات و همچنین خدمات عام المنفعه نظیر پیگیری جدی در ساخت مسجد و حمام در روستاها و مناطق مختلف و اعزام روحانیون و طلاب به مناطق دور افتاده بوده است.
 سرانجام در سال ۱۳۷۵ شمسی پس از چندین سال رنج ابتلا به بیماری پارکینسون ، در سن ۶۷ سالگی این عالم ربانی دار فانی را وداع گفت.